Over dit spel

Leid je virus om cellen binnen te dringen, begin een totale oorlog tegen het immuunsysteem en verover uiteindelijk de wereld.

Cellulaire slagveld

De cellen vormen het belangrijkste slagveld van het spel. Je moet je virus sturen om gastheercellen binnen te dringen en de replicatiemechanismen in de celkern te gebruiken om zich snel te vermenigvuldigen. Terwijl het virus zich vermenigvuldigt, worden de apoptosepaden (geprogrammeerde celdood) van de gastheercellen geleidelijk geactiveerd, wat uiteindelijk leidt tot de dood van de cellen. Soms moet je alle cellen vernietigen om te winnen, terwijl je andere keren bepaalde cellen in leven moet houden om ervoor te zorgen dat ze middelen blijven leveren voor de replicatie van het virus.

Signaalmoleculen

Zodra de strijd begint en het aantal virusdeeltjes toeneemt, begint het immuunsysteem van de gastheer verschillende signaalmoleculen te produceren met verschillende functies om te proberen de verspreiding van je virus te stoppen:

• Apoptose-induceerders: Dwingen de gastheercellen om de apoptosepaden te activeren, waardoor virusdeeltjes die niet op tijd de cel kunnen verlaten, snel worden geëlimineerd.

• Blokkers van gastheercelreceptoren: Binden aan de spike-eiwitten van het virus op het oppervlak van gastheercellen en concurreren om te voorkomen dat het virus de cel binnendringt.

• Nucleoside-analogen: Verstoren de replicatiemechanismen in de kern van de gastheercel, veroorzaken fouten in het genoom van het virus tijdens de replicatie en leiden tot het verlies van belangrijke genetische segmenten.

• Knopremmers: Voorkomen dat gerepliceerde virussen de gastheercel verlaten via het knopproces, waardoor de verspreiding van het virus wordt beperkt.

Oppervlakte-antigenen

Oppervlakte-antigenen zijn specifieke moleculaire structuren aan de buitenkant van de virusdeeltjes, bestaande uit willekeurige kleuren en vormen. Elk virusdeeltje heeft een unieke combinatie van vier oppervlakte-antigenen. De witte bloedcellen van de gastheer herkennen en vernietigen virusdeeltjes door deze antigenen te identificeren. Door mutatiemechanismen kun je echter nieuwe oppervlakte-antigenen genereren om detectie door het immuunsysteem te vermijden.

Het beheren van het type en aantal oppervlakte-antigenen is cruciaal. Naarmate het aantal virussen met een bepaalde combinatie van oppervlakte-antigenen toeneemt, leert het immuunsysteem van de gastheer deze geleidelijk te herkennen en zijn immuunrespons tegen deze virussen te versterken.

Genetische segmenten

Elk virusdeeltje kan maximaal vier genetische segmenten dragen, en het spel biedt verschillende soorten genetische segmenten, elk met unieke functies:

• Spike-eiwitsegment: Het meest voorkomende genetische segment dat het virus in staat stelt om door het membraan van de gastheercel te dringen en de cel binnen te gaan.

• Knopsegment: Een basis genetisch segment dat het virus in staat stelt om de gastheercel te verlaten na replicatie.

• Versnellingssegment: Verhoogt de snelheid van virusreplicatie in de gastheercel, waardoor de verspreiding ervan wordt versneld.

• Blokkeringssegment: Vermindert het vermogen van de witte bloedcellen van de gastheer om fagocytose uit te voeren, waardoor de overlevingskansen van het virus toenemen.

• Mutatiesegment: Stelt het virus in staat om andere genetische segmenten te muteren tijdens replicatie, waardoor de diversiteit en aanpassingsvermogen toenemen.

• Hemorragische koortssegment: Vernietigt rechtstreeks de endotheelcellen van de gastheer, beschadigt de wanden van bloedvaten en veroorzaakt langdurige bloedingen.

• Signaalonderdrukkingssegment: Wanneer geactiveerd, onderdrukt het de signaalmoleculen van het immuunsysteem in een specifiek gebied, waardoor apoptose of functionele veranderingen in gastheercellen worden voorkomen.

• Antigeentransformatiesegment: Wanneer geactiveerd, verwijdert het alle oppervlakte-antigenen van virusdeeltjes in een specifiek gebied, waardoor detectie en vernietiging door de witte bloedcellen van de gastheer wordt voorkomen.

• Adaptatiesegment: Herstelt de door het virus gebruikte oppervlakte-moleculen van de gastheercellen, waardoor vroege schade of apoptose van de cellen wordt vertraagd om een gunstigere omgeving voor virusreplicatie te behouden.

Als de ultieme leider van het virus moet je voortdurend veranderingen in de omgeving monitoren, je strategieën flexibel aanpassen en het gebruik van de genetische segmenten en oppervlakte-antigenen van het virus maximaliseren in de intense strijd tegen het immuunsysteem van de gastheer. Door de functies van het virus continu te optimaliseren, kun je de verspreiding en evolutie ervan ondersteunen, met als ultieme doel...