เกี่ยวกับเกมนี้

นำไวรัสของคุณบุกเข้าไปในเซลล์ เริ่มสงครามเต็มรูปแบบกับระบบภูมิคุ้มกัน และในที่สุดก็พิชิตโลก

สนามรบในระดับเซลล์

เซลล์คือลานประลองหลักในเกม คุณต้องนำไวรัสของคุณเข้าไปในเซลล์ของโฮสต์และใช้กลไกการจำลองตัวเองในนิวเคลียสของเซลล์เพื่อเพิ่มจำนวนอย่างรวดเร็ว เมื่อไวรัสเพิ่มจำนวนมากขึ้น เส้นทางสัญญาณของการตายของเซลล์แบบโปรแกรม (Apoptosis) ในเซลล์โฮสต์จะค่อยๆ ถูกกระตุ้น ซึ่งในที่สุดจะนำไปสู่การตายของเซลล์ บางครั้งคุณต้องทำลายเซลล์ทั้งหมดเพื่อเอาชนะ แต่ในบางครั้งคุณต้องรักษาเซลล์บางส่วนไว้ เพื่อให้ยังคงส่งทรัพยากรสำหรับการจำลองตัวเองของไวรัสต่อไป

โมเลกุลสัญญาณ

เมื่อการต่อสู้เริ่มต้นขึ้นและจำนวนหน่วยไวรัสเพิ่มขึ้น ระบบภูมิคุ้มกันของโฮสต์จะเริ่มผลิตโมเลกุลสัญญาณต่างๆ ที่มีหน้าที่หลากหลายเพื่อต่อสู้กับการแพร่กระจายของไวรัสของคุณ:

• ตัวกระตุ้น Apoptosis: บังคับให้เซลล์โฮสต์เปิดใช้งานเส้นทางการตายของเซลล์แบบโปรแกรมเพื่อกำจัดหน่วยไวรัสที่ไม่สามารถออกจากเซลล์ได้ทันเวลา

• ตัวบล็อกตัวรับของเซลล์โฮสต์: จับกับโปรตีนหนามของไวรัสบนพื้นผิวของเซลล์โฮสต์ และแข่งขันเพื่อป้องกันไม่ให้ไวรัสเข้าสู่เซลล์

• สารคล้ายนิวคลีโอไซด์: รบกวนกลไกการจำลองตัวเองในนิวเคลียสของเซลล์โฮสต์ ทำให้เกิดข้อผิดพลาดในจีโนมของไวรัสระหว่างการจำลองตัวเอง และนำไปสู่การสูญเสียชิ้นส่วนทางพันธุกรรมที่สำคัญ

• ตัวยับยั้งการแตกหน่อ: ป้องกันไม่ให้ไวรัสที่จำลองตัวเองแล้วออกจากเซลล์โฮสต์ผ่านกระบวนการแตกหน่อ และจำกัดการแพร่กระจายของไวรัส

แอนติเจนบนพื้นผิว

แอนติเจนบนพื้นผิวคือโครงสร้างโมเลกุลเฉพาะที่อยู่บนพื้นผิวของหน่วยไวรัส ซึ่งประกอบด้วยสีและรูปร่างแบบสุ่ม หน่วยไวรัสแต่ละหน่วยมีชุดค่าผสมของแอนติเจนบนพื้นผิวสี่แบบเฉพาะตัว เซลล์เม็ดเลือดขาวของโฮสต์จะจดจำและทำลายหน่วยไวรัสโดยการระบุแอนติเจนเหล่านี้ อย่างไรก็ตาม ด้วยกลไกการกลายพันธุ์ คุณสามารถสร้างแอนติเจนบนพื้นผิวใหม่เพื่อหลีกเลี่ยงการตรวจจับโดยระบบภูมิคุ้มกันได้

การจัดการประเภทและจำนวนของแอนติเจนบนพื้นผิวเป็นสิ่งสำคัญ บางครั้งเมื่อจำนวนไวรัสที่มีชุดค่าผสมของแอนติเจนบนพื้นผิวเฉพาะเพิ่มขึ้น ระบบภูมิคุ้มกันของโฮสต์จะค่อยๆ เรียนรู้ที่จะจดจำและเสริมการตอบสนองทางภูมิคุ้มกันต่อไวรัสเหล่านั้น

ส่วนพันธุกรรม

หน่วยไวรัสแต่ละหน่วยสามารถมีส่วนพันธุกรรมได้ถึงสี่ส่วน และเกมมีส่วนพันธุกรรมหลากหลายประเภท ซึ่งแต่ละประเภทมีหน้าที่เฉพาะ:

• ส่วนโปรตีนหนาม: ส่วนพันธุกรรมที่พบบ่อยที่สุด ซึ่งช่วยให้ไวรัสเจาะเยื่อหุ้มเซลล์โฮสต์ เข้าสู่เซลล์ และจำลองตัวเอง

• ส่วนการแตกหน่อ: ส่วนพันธุกรรมพื้นฐานที่ช่วยให้ไวรัสออกจากเซลล์โฮสต์หลังจากการจำลองตัวเอง

• ส่วนเร่งความเร็ว: เพิ่มความเร็วในการจำลองตัวเองของไวรัสในเซลล์โฮสต์ ทำให้การแพร่กระจายรวดเร็วขึ้น

• ส่วนการบล็อก: ลดความสามารถของเซลล์เม็ดเลือดขาวของโฮสต์ในการทำลายไวรัส เพิ่มโอกาสรอดชีวิตของไวรัส

• ส่วนการกลายพันธุ์: ช่วยให้ไวรัสกลายพันธุ์ไปยังส่วนพันธุกรรมอื่นๆ ระหว่างการจำลองตัวเอง เพิ่มความหลากหลายและความสามารถในการปรับตัว

• ส่วนไข้เลือดออก: ทำลายเซลล์บุผนังหลอดเลือดของโฮสต์โดยตรง ทำให้ผนังหลอดเลือดเสียหายและเกิดเลือดออกเป็นเวลานาน

• ส่วนยับยั้งสัญญาณ: เมื่อเปิดใช้งาน จะยับยั้งโมเลกุลสัญญาณของระบบภูมิคุ้มกันในพื้นที่เฉพาะ ป้องกันการตายของเซลล์แบบโปรแกรมหรือการเปลี่ยนแปลงการทำงานของเซลล์โฮสต์

• ส่วนเปลี่ยนแปลงแอนติเจน: เมื่อเปิดใช้งาน จะลบแอนติเจนบนพื้นผิวทั้งหมดบนหน่วยไวรัสในพื้นที่เฉพาะ ป้องกันไม่ให้เซลล์เม็ดเลือดขาวของโฮสต์จดจำและทำลาย

• ส่วนการปรับตัว: ฟื้นฟูโครงสร้างพื้นผิวของเซลล์โฮสต์ที่ไวรัสใช้ และชะลอความเสียหายหรือการตายของเซลล์ในระยะเริ่มต้น เพื่อรักษาสภาพแวดล้อมที่เหมาะสมสำหรับการจำลองตัวเองของไวรัส

ในฐานะผู้บัญชาการสูงสุดของไวรัส คุณต้องติดตามการเปลี่ยนแปลงในสภาพแวดล้อมอย่างต่อเนื่อง ปรับกลยุทธ์ของคุณอย่างยืดหยุ่น และใช้ประโยชน์สูงสุดจากส่วนพันธุกรรมและแอนติเจนบนพื้นผิวของไวรัสในการต่อสู้ที่เข้มข้นกับระบบภูมิคุ้มกันของโฮสต์ ด้วยการปรับแต่งฟังก์ชันของไวรัสอย่างต่อเนื่อง คุณจะสามารถสนับสนุนการแพร่กระจายและวิวัฒนาการของไวรัสได้ โดยมีเป้าหมายสูงสุดคือ...