Oyun olarak baktığınızda hem çok bir şey vaat etmeyen hem de "ENSEST" hikayesiyle midemi bulandıran iğrenç bir oyun. "Böyle bir hikayeye ne gerek vardı gerçekten?" diye sorarlar adama.

Sanat tasarımı ve seslendirme açısından zirve bir oyun. Yaptığınız her bir seçimin önemini ve hikayenin nasıl değiştirdiğini gördüğünüze şoka uğrayacaksınız. Seslendirme açısındansa gördüğüm en iyisi.

Until Dawn Supermassive Games'in yapmış olduğu en iyi seçimli korku oyunu diyebilirim. Her bir karakterin birbirinden ilginç olmasıyla ve hikayesiyle muazzam. Keşke diğer oyunları da böyle olsaydı.

Görsel Roman türünün en başarılı örneği. Başlarda tatlı gibi gözüken ama sonrasında derin psikolojik unsurlara değinen herkesin mutlaka deneyimlemisini düşündüğüm nadir korku oyunlarındandır.

Rockstar'ın zamanında aşırı vahşetten başının çok kez ağrıdığı, gizlilikle yüksek doz şiddetin birbirine karıştığı efsanelerden birisi. Yalnız PC portu aşırı kötü. Almadan önce göz önünde bulundurun.

"Ruhani varlıkların musallat olması" konseptini ne kadar sevmesem de Madison, içerisinde bulundurduğu gizemlerle beni bu tarz oyunlara geri döndürebilen bir korku oyunu olmayı başardı. Cidden korkunç.

FreeFlow ile oyun dünyasının dövüşlere olan yaklaşımını gerçekleştiren efsane bir oyundur kendisi. Arkham akıl hastanesinin dizaynından tutun kötü karakterlere kadar her şeyiyle neredeyse mükemmel.

FNAF oyunları arasındaki kesinlike en farklı ve en yaratıcısı. Piksel grafiklere geçiş yapmaları ve ortaya sonunda elle tutulur bir hikaye çıkarmaları seriye olan ilgimi tekrar gün yüzüne çıkardı.

2024 yılının en kötü korku oyunu diyebilirim. Oyunun bize sunduğu 2 şey var. Seçim yapmak ve hikaye. Bu ikisi de neredeyse hiçbir şey ifade etmediği zaman "o zaman neden?" diye soruyorum sadece.

OMORI'yi tek cümleyle anlatmam gerekirse tam bir psikolojik felaket. Derin psikolojik unsurlara bakış açısıyla son yıllarda oynadığım en derin ve anlamlı oyunlardan birisi.