Se gostas dos Zelda 2D com jogabilidade clássica, vai por ele. Nom está no mesmo nível, obviamente, mas dá para umas horas bem passadas por um preço ajustado. Se és nova no género… vai por um Zelda.

Un xogo tan absurdamente xenial coma o seu nome. Unha aventura gráfica que fala, dende o humor, da sociedade, de construír foguetes e de relixión. Pero sobre todo, da falta de senso da existencia.

Formar parte da Sociedade de Observación de Primates e espiar a través de webcams? Pois si. Un videoxogo cun sistema moi innovador e que nos fai sentarnos diante da pantalla doblemente.

É difícil, só con ler sobre el, saber o adictivo que é Papers, Please. Pero de verdade, é imposible botar unha simple partidiña de 20 minutos… de súpeto vemos que levamos horas.

O jogo viria sendo um estilo Mega Man, e claramente essa é a sua inspiraçom. É um jogo bom, entretido e bem feito. Definitivamente é umha compra da que nom te vás arrepender.

Xogo feito en Galicia e en Galego, que máis escusa se necesita para probalo?

Un otome con temática BL, onde o xogador creará dende o editor de personaxe a un dadsome que será o protagonista da historia.

Xogo orientado a fans, no que o punto forte, ao igual que pasa na serie, está no guión, así como na cantidade de momentos que nos farán rir e rememorar episodios.

Unha historia curta, centrada na trama e sen que saibamos moito máis, mantendo sempre ese aire de maxia onírica, e soamente con algúns momentos máis frescos e chiscos de humor.

O xogo é o que queda no imaxinario soamente cun vistazo: violencia, sabor oitenta/noventeiro, macarrismo e diversión sen compromiso.